★Zasada silnika: Zasada działania silnika jest bardzo prosta. Mówiąc najprościej, jest to urządzenie wykorzystujące energię elektryczną do wytworzenia wirującego pola magnetycznego na cewce i wprawiającego wirnik w ruch obrotowy. Ci, którzy poznali prawo indukcji elektromagnetycznej, wiedzą, że cewka pod napięciem będzie zmuszona obracać się w polu magnetycznym. Jest to podstawowa zasada działania silnika. To jest wiedza z fizyki gimnazjalnej.
★ Konstrukcja silnika: Każdy, kto rozbierał silnik, wie, że silnik składa się głównie z dwóch części, nieruchomej części stojana i obracającej się części wirnika, jak następuje: 1. Stojan (część stacjonarna) Rdzeń stojana: ważna część silnika obwód magnetyczny i umieszczone na nim uzwojenie stojana; uzwojenie stojana: cewka, część obwodu silnika, podłączona do źródła zasilania, służąca do wytwarzania wirującego pola magnetycznego; podstawa: zamocuj rdzeń stojana i pokrywę końcową silnika oraz odegraj rolę w ochronie i odprowadzaniu ciepła; 2. Wirnik (część wirująca) Rdzeń wirnika: ważna część obwodu magnetycznego silnika, uzwojenie wirnika jest umieszczone w szczelinie rdzenia; uzwojenie wirnika: przecinanie wirującego pola magnetycznego stojana w celu wytworzenia indukowanej siły elektromotorycznej i prądu oraz wytworzenia momentu elektromagnetycznego w celu obracania silnika;
1. Stojan (część stacjonarna) Rdzeń stojana: ważna część obwodu magnetycznego silnika, na której umieszczone jest uzwojenie stojana; uzwojenie stojana: cewka, część obwodu silnika, podłączona do źródła zasilania, służąca do wytwarzania wirującego pola magnetycznego; podstawa: zamocuj rdzeń stojana i pokrywę końcową silnika oraz odegraj rolę w ochronie i odprowadzaniu ciepła; 2. Wirnik (część wirująca) Rdzeń wirnika: ważna część obwodu magnetycznego silnika, z uzwojeniem wirnika umieszczonym w żłobku rdzenia; uzwojenie wirnika: przecinanie wirującego pola magnetycznego stojana w celu wytworzenia indukowanej siły elektromotorycznej i prądu oraz wytworzenia momentu elektromagnetycznego w celu obracania silnika;
★Kilka wzorów obliczeniowych dla silników: 1. Związane z elektromagnetyzmem 1) Wzór na indukowaną siłę elektromotoryczną silnika: E=4,44*f*N*Φ, gdzie E to siła elektromotoryczna cewki, f to częstotliwość, S to częstotliwość pole przekroju poprzecznego przewodnika (takiego jak rdzeń żelazny), który jest nawinięty, N to liczba zwojów, a Φ to strumień magnetyczny. Nie będziemy zagłębiać się w sposób wyprowadzenia formuły, ale przede wszystkim przyjrzymy się, jak z niej korzystać. Indukowana siła elektromotoryczna jest istotą indukcji elektromagnetycznej. Kiedy przewodnik z indukowaną siłą elektromotoryczną zostanie zamknięty, wygenerowany zostanie prąd indukowany. Indukowany prąd zostanie poddany działaniu siły amperowej w polu magnetycznym, generując moment magnetyczny, powodując w ten sposób obrót cewki. Z powyższego wzoru wiemy, że wielkość siły elektromotorycznej jest proporcjonalna do częstotliwości zasilania, liczby zwojów cewki i strumienia magnetycznego. Wzór na obliczenie strumienia magnetycznego to Φ=B*S*COSθ. Gdy płaszczyzna o polu S jest prostopadła do kierunku pola magnetycznego, kąt θ wynosi 0, COSθ jest równy 1, a wzór przyjmuje postać Φ=B*S.
Łącząc powyższe dwa wzory, otrzymujemy wzór na obliczenie natężenia strumienia magnetycznego silnika: B=E/(4,44*f*N*S). 2) Drugi to wzór na siłę Ampera. Jeśli chcemy wiedzieć, jakiej sile poddawana jest cewka, potrzebujemy wzoru F=I*L*B*sinα, gdzie I to natężenie prądu, L to długość przewodnika, B to natężenie pola magnetycznego, a α jest kątem pomiędzy kierunkiem prądu a kierunkiem pola magnetycznego. Gdy drut jest prostopadły do pola magnetycznego, wzór przyjmuje postać F=I*L*B (jeśli jest to cewka typu N, strumień magnetyczny B jest całkowitym strumieniem magnetycznym cewki typu N i nie ma trzeba ponownie pomnożyć N). Znając siłę, znamy moment obrotowy. Moment obrotowy jest równy momentowi pomnożonemu przez promień działania, T=r*F=r*I*B*L (iloczyn wektorowy). Korzystając z dwóch wzorów na moc=siła*prędkość (P=F*V) i prędkość liniową V=2πR*prędkość na sekundę (n sekund), możemy ustalić związek z mocą i otrzymać wzór nr 3 poniżej. Należy jednak zauważyć, że w tym momencie wykorzystywany jest rzeczywisty wyjściowy moment obrotowy, więc obliczona moc jest mocą wyjściową. 2. Wzór na obliczenie prędkości silnika asynchronicznego prądu przemiennego wynosi: n=60f/P. To jest bardzo proste. Prędkość jest proporcjonalna do częstotliwości zasilania i odwrotnie proporcjonalna do liczby par biegunów silnika (pamiętajmy, że jest to para). Wystarczy bezpośrednio zastosować formułę. Jednak ten wzór faktycznie oblicza prędkość synchroniczną (prędkość wirującego pola magnetycznego). Rzeczywista prędkość silnika asynchronicznego będzie nieco niższa niż prędkość synchroniczna, dlatego często widzimy, że silnik 4-biegunowy ma na ogół ponad 1400 obrotów, nie osiągając 1500 obrotów. 3. Zależność pomiędzy momentem silnika a prędkością licznika mocy: T=9550P/n (P to moc silnika, n to prędkość silnika), co można wyprowadzić z treści punktu 1 powyżej, ale tego nie robimy Nie musisz się uczyć, jak to obliczyć, po prostu zapamiętaj ten wzór obliczeniowy. Ale znowu moc P we wzorze nie jest mocą wejściową, ale mocą wyjściową. Ponieważ silnik ma straty, moc wejściowa nie jest równa mocy wyjściowej. Jednak książki są często idealizowane, a moc wejściowa jest równa mocy wyjściowej.
4. Moc silnika (moc wejściowa): 1) Wzór na obliczenie mocy silnika jednofazowego: P=U*I*cosφ. Jeżeli współczynnik mocy wynosi 0,8, napięcie wynosi 220 V, a prąd 2 A, to moc P=0,22×2×0,8=0,352 kW. 2) Wzór na obliczenie mocy silnika trójfazowego: P=1,732*U*I*cosφ (cosφ to współczynnik mocy, U to napięcie linii obciążenia, a I to prąd linii obciążenia). Jednak ten typ U i I jest związany ze sposobem podłączenia silnika. Gdy stosowane jest połączenie w gwiazdę, ponieważ wspólne końce trzech cewek o napięciach oddalonych od siebie o 120° są połączone razem, tworząc punkt 0, napięcie ładowane na cewce obciążenia jest w rzeczywistości napięciem fazowym; a gdy używane jest połączenie trójkątne, każda cewka jest podłączona do linii energetycznej na obu końcach, więc napięcie ładowane na cewkę obciążenia jest napięciem sieciowym. Jeśli użyjemy powszechnie używanego napięcia 3-fazowego 380 V, cewka ma napięcie 220 V w połączeniu w gwiazdę i 380 V w połączeniu w trójkąt, P=U*I=U^2/R, więc moc w połączeniu w trójkąt jest 3 razy większa niż w przypadku połączenia w gwiazdę dlatego też silniki dużej mocy korzystają z rozruchu typu gwiazda-trójkąt. Opanowując powyższą formułę i dokładnie ją rozumiejąc, nie będziesz już miał wątpliwości co do zasady działania silnika i nie będziesz się bać nauki trudnego kursu, jakim jest opór silnika. ★Inne części silnika.
1) Wentylator: zwykle instalowany z tyłu silnika w celu odprowadzania ciepła z silnika; 2) Skrzynka przyłączeniowa: służy do podłączenia do źródła zasilania, takiego jak trójfazowy silnik asynchroniczny prądu przemiennego, a w razie potrzeby może być również podłączona w gwiazdę lub trójkąt; 3) Łożysko: łączy obrotowe i nieruchome części silnika; 4. Osłona końcowa: przednia i tylna osłona na zewnątrz silnika, które pełnią rolę wspierającą.
silnik elektryczny niskiego napięcia,Były silnik, Producenci silników w Chinach,trójfazowy silnik indukcyjny, TAK silnik